user_mobilelogo

These items are only available in Dutch. Translation offered by Google. Please select a language.

Dolzinnig Dollywood

1959

Dollywood draait Dolzinnig (1959)

Joop Geesink's Dollywood is klaar voor commerciële tv

'Dolzinnig' is een samenvoeging van Dollywood en "Waanzinnige drukte"

Nederlands medialandschap siddert

Krantenartikel uit 1959 beschrijft de ontwikkelende hype van de op handen zijnde komst van televisiereclame in Nederland. Joop Geesink's Dollywood was marktleider in animatiefilms.

Opmerkelijk

De term 'dolzinnig' is allicht bedacht door de journalist. Een creatieve mix van 'doll' en "waanzinnig." Dit artikel uit 1959 straalt de sfeer uit alsof 'ieder moment' de Nederlandse omroep zou gaan starten met televisiereclame. In de Verenigde Staten is dit al lang een bekend fenomeen; landen als Engeland en Duitsland waren ook al gestart met het uitzenden van reclame. Het Nederlandse omroepbestel liet echter geen ruimte voor commerciële uitingen. Het zou tot rond 1965 duren voor de eerste TV-Piraat zich voor de Nederlandse kust met commerciële uitzendingen zou starten. Door een noodwet werd dit snel gestopt. Pas in 1965 kwam de Stichting Ether Reclame (STER) die zeer beperk reclamefilms ging uitzenden op de Nederlandse tv.  De eerste Nederlandse commerciële tv uitzending was op 2 januari 1967
Voor een filmmaker als Joop Geesink was het logisch dat dit nieuwe medium extra omzet zou genereren.

Ondertussen krijgt woordvoerder Bert Kroon alle gelegenheid zijn producten te promoten.

Bron: Het Vrije Volk : democratisch-socialistisch dagblad, 21 oktober 1959

Tekst uit artikel

Dollywood draait dolzinnig voor reclame-TV-in-toekomst.
Keiharde zaken in stelletje loodsen

Op zijn tenen danste de directeur de kamer binnen. Daar zat de raad van commissarissen en keek. “Heren!” juichte "de directeur en hij klapte in de handen." 'Ik heb de eerste, de eerste is er!” Met wijsvinger en duim legde hij op het groene laken eert klein rolletje celluloid. Het was een reclamefilmpje, bestemd voor de: Nederlandse reclametelevisie.
Er waait op het ogenblik, een storm door ons vaderland. Sinds enkele maanden manifesteert zich in ons zakenleven een verwoed gedrang. Er is een honger, een allesverslindende honger naar reclamefilmpjes. Iedereen probeert zoveel mogelijk binnen te halen voor straks de bom barst.

Wannéér we in Nederland reclame-TV zullen krijgen, weet nog geen mens. Door het brein van enkele regeerders schijnt de datum van 1' oktober 1960 te spelen. Niettemin jagen, onze zakenmensen reeds nu als dollen op reclamefilmpjes.
En op één plaats zijn ze als ‘dollen’ bezig om die filmpjes te maken. Dat is Dollywood, de studio van Joop Geesink aan de Duivendrechtsekade in Amsterdam.Een waanzinnig bedrijf, mensen!
Dollywood is nog niet veel anders dan een hoop lukraak door elkaar gesmeten loodsen, schuren en geïmproviseerde gebouwtjes, met daartussen veel kolengruis. Toch worden hier keiharde zaken gedaan, niet alleen op de binnenlandse markt, maar ook met Amerika, Engeland en Duitsland.'
Bert Kroon die vijf jaar geleden de „kunstredactie” van Het Vrije Volk verliet en de sprookjeswereld van "Dollywood” binnenstapt heeft mij er – bij ontstentenis van Joop Geesink- er alles van verteld.

Alleen begonnen
“Vijftien jaar geleden was er alleen Joop Geesink, een jongeman die met poppenfilms experimenteerde. Nu is er een bedrijf van 150 man, dat vele avonden en vele weekenden doorploeterden om aan alle opdrachten te kunnen voldoen.”
'We zouden natuurlijk links en rechts personeel moeten aannemen, maar er is geen personeel, niet links en niet rechts. Wat gaat knellen, dat zijn de "specialisten”, de regisseurs, de componisten, de scenarioschrijvers, de tekenaars, de ontwerpers van de poppen, de animators en getrainde cameralieden, zo goed als de even gespecialiseerde makers van al wat ‘des pops’ is. (Alles wat gerelateerd is aan het maken van poppenfilm – RED). De mensen van het ideetje, het liedje, het geintje.
De vraag naar films is niet alleen hier overweldigend, maar overal: alle Europese producenten zitten" stampvol. In Engeland heeft de markt zich al vrij aardig geregeld, maar de Duitsers vragen als waanzinnigen om films, sinds daar op 1 april de reclame-TV is gaan draaien.

Dollywood draait Dolzinnig (1959)

(Fotobijschrift: Engelse huiskamers zijn al vertrouwd met het malle mannetje dat het weekblad TV-TIMES komt aanpraten. Dat mannetje wordt elke week geknipt in Dollywood. 'Paper-dolls', noemen ze dit soort filmpjes.)

Fantastische bedragen
Wat nu in West-Duitsland gebeurt, krijgen we straks in Nederland. Het gaat allemaal om fantastische bedragen. Eén minuut zendtijd voor de TV in Keulen kost 23000 mark. Dat is alleen de tijd! Dan heb je nog helemaal geen film.
Er zijn Duitse firma's, die bij ons series van 24 spots, bestellen. Elke spot is een halve minuut. Reken maar uit, alleen aan zendtijd kost dat al meer dan een kwart miljoen.
Dit zijn geen bedragen meer, waarover alleen reclamechefs kunnen beschikken. Daar doet de president-directeur zelf aan mee. En toch moeten wij nog altijd doen, wat wij altijd gedaan hebben: "het leuke 'filmpje -maken”. Want dat is de reden dat Duitsers, Engelsen en Amerikanen naar Dollywood komen: wij brengen er net dat éne-Geesink-geintje in, dat een ander niet heeft.
 
Dutchy nageaapt
Een enkele keer kopiëren ze iets van-ons. Zo zag ik op het reclamefilmfestival te Venetië een Tsjechisch filmpje over een soldaat, die geweldig sterk werd na het drinken van melk. Het was gewoon een kopie van onze Dutchy, maar dan slechter.
Gaandeweg raakt Dollywood meer gespecialiseerd. Aan de Duitsers leveren we Duitse humor, aan de Engelsen Engelse. Je moet met alle dingen rekening houden. Er zijn landen, waar ze eenvoudig geen ‘blanken’ kunnen zien. Dan maken we de poppetjes niet wit of zwart, maar groen.
Voor 'de Amerikaanse TV produceert Dollywood spots over bier, sigaretten, koekjes, oploskoffie en antivries. Joop Geesink zit op het ogenblik voor de zoveelste keer van dit jaar in de States, vandaar vliegt hij door naar Duitsland.

Rolletjes in de la
Voor de Nederlandse reclame-TV werkt Dollywood op het ogenblik aan ruim tweehonderd opdrachten. Die zijn allemaal binnengekomen in een tijd, toen nog niemand wist of hier wel reclame-TV zou komen. Maar de directeuren vinden het prettig als, ze vast zon rolletje celluloid in hun bureaula hebben liggen. Het is een soort winstaandeel in de toekomst.
Met dat vooruit-produceren kun je overigens de dolste dingen beleven. Zo liet de Duitse tandpastafirma Blendax bij ons een serie spots maken, waarbij er ook een enkele was voor kindertandpasta; geheten Blendy. Toen de filmpjes gingen draaien, maakte de fabriek geen Blendy meer. Maar op een gegeven moment kwamen ze met hun filmpjes zo krap te zitten, dat ze ook die Blendy-spots erin gooiden. Het was een noodoplossing. Binnen de maand maakte de fabriek weer Blendy, want, de vraag was enorm! Dat klinkt nu als een sprookje, maar de concrete verkoopcijfers vertellen géén sprookjes.
Voor het Engelse bier van Mackeson heeft de Engelse commerciële televisie een jaar lang elke week één of twee spots Van ons gedraaid. Resultaat: de omzet van Mackeson bier steeg dat jaar met. 19 %.
'De poppenfilm is een duur medium,' zegt Bert Kroon. Dit is ook de reden, dat Geesink geen filmpjes maakt voor eigen plezier. Het is eenvoudig niet te betalen.

Papieren poppetjes
Er is de laatste tijd een, nieuw procedé in gebruik Joop Geesink kwam op het idee om poppen uit papier te laten knippen. Dollywood kreeg een nieuwe afdeling en nu maakt Dollywood 'paper-dolls', films met papieren poppetjes. Een hele "serie is ervan gemaakt voor het blad TV-Times van de BBC. Allemaal spots van 30, seconden, allemaal met een grap als pointe. Een gevangene zit in zijn cel en krijgt van de cipier een televisietoestel. Maar hij heeft geen programmablad! Vlug graaft hij een onderaardse gang, vlucht naar de buitenwereld en komt terug met het blad TV-Times."
Het plezierige van de papér-dolls' is, dat het materiaal zich bijzonder, goed leent voor TV-films veel minder daarentegen voor filmprojectie. Daar gaan ze overigens óók mee door bij Geesink. Behalve met poppen werkt men er met levende, acteurs, want die zijn goedkoper. 'Denk je: dat Dollywood de storm aan: kan, als straks de reclame-TV losbreekt?' vraag ik nog. “Dat wel. We moeten alleen oppassen niet in paniek te raken.'
HANS VAN STRATEN