Philips Cavalcade - 75 jaar muziek
1966
Spectaculaire, wervelende poppenanimatie waarin op vrijelijke wijze de geschiedenis van populaire muziekstijlen wordt gepresenteerd. Met een grote finale.
Reclame voor Philips geluidsdragers
75 jaar muziek
In 1966 bestond het elektronicaconcern PHILIPS 75 jaar. Dit moest groots gevierd worden. Het elektronicabedrijf dat nog zwaar verankerd was in Nederland (Eindhoven) had al tientallen jaren goede contacten met Joop Geesink. Dollywood produceerde hier in een tijd dat het economisch slecht ging met de studio een juweeltje van een poppenfilm. Deze film kan beschouwd worden als 'the state of art'.
Opmerkelijk
De lange, ranke poppen, die in vormgeving niets lijken op de vaak compacte poppen uit andere producties. Verantwoordelijke was Max Keuris, die hiermee zijn veelzijdigheid aantoonde. Vergelijk zijn vormgeving die hij toepaste in Philips On Parade. In een hoog tempo 'zappen' we door tijd en muziekstijlen. Tal van muzieklegendes zien we voorbij komen: Paul Whiteman is voor een orkest dat de “Rhapsody in Blue” inzet. Fred Astaire als tapdanser. In zwart-wit Al Jolson (Jazz Singer) en Betty Boop, Verder Louis Armstrong, Rolling Stones, Arthur Rubinstein e.a.
André Popp
Een bekende naam die in deze mega-productie voorbij komt is de die van André Popp. Deze behoort toe aan de componist die eerder veel faam verwierf met de sound track van Piccolo, Saxo en Co.
Wetenswaardig
Bij sommige films had je bij ingewikkelde scenes een hoofdanimator en één of meerdere assistenten. Deze film echter is volledig geanimeerd door één man, Cor Icke. Let vooral op de opening scene waarbij de camera langs een kermistafereel rijdt. Dames die de can-can dansen, en jongleur die bordjes op stokjes draait, een komiek die rare danspasjes doet. Je komt ogen te kort. Bedenk dat alles op film werd opgenomen en de videohulp nog niet bestond. De animator kende de poppen alsof het zijn 'kinderen' waren. Hij wist precies wie waarmee bezig was. Animator Cor Icke werd door velen beschouwd als de beste animator uit die tijd.
Deze scene is mogelijk een eerbetoon aan één van Geesink's eerste poppenfilms "Het Gebroken Hart" (1947). Je ziet daar eveneens het hek, een opvallende fiets, de bloemenverkoopster, echter geen kermis.
Opening scene uit Philips Cavalcade (1966)
Opening scene uit "Het Gebroken Hart" (1947)
Van kunst naar kitsch
De film had oorspronkelijk een ander einde. Arthur Rubenstein dan ook speelt piano, zoals ook hier te zien is. Daarna gaat het anders. Oorspronkelijk reed de camera door de concertzaal die gevuld bleek met alle figuren die eerder in de film optraden. De camera glijdt de zaal uit en buiten de openslaande ramen staat de koetsier met het witte paard. In de lucht flitst een vuurpijl. De koetsier kijkt omhoog en ziet de naam van de adverteerder ontstaan in vuurwerk aan de lucht. Mooi en filmisch. De klant, Philips, vond dat hun producten meer in beeld moesten komen en kwam met het voorstel om het einde opnieuw te maken. Deze versie is hier getoond. De schrijvende media had destijds daar een eigen mening over.
Gesigneerde platen
De impresario van de pianist Arthur Rubinstein (die destijds verbonden was aan het "Philips" platenlabel) zag de film en vroeg bij een bezoek wie het portret van Arthur had gemaakt. Poppenmaker Harry Tolsma stelde zich voor. Hij ontving een stapel gesigneerde grammofoonplaten van de pianist als erkentelijkheid.
Credits
| Titel: | Philips Cavalcade - 75 Jaar Muziek | |
|---|---|---|
| Opdrachtgever: | Philips | |
| Lengte: | 10 minuten | |
| Productiejaar: | 1966 | |
| Art Director: | Max Keuris | |
| Muziek: | André Popp | |
| Poppen: | Harry Tolsma | |
| Animatie: | Cor Icke | |
| Camera: | Hans Kuiper | |
| Special effects (titels): | Per Lygum | |
| Formaat: | 35 mm, Technicolor |
