The Story Of Time - by Rolex

(1949)

De geschiedenis van tijdsmeting.

Bioscoopreclamefilm voor Rolex horloges.

The Story of Time by Rolex (1949) - met gesproken commentaar.

The Story of Time - by Rolex (1949) - zonder gesproken commentaar.

Inhoud

Story of Time by Rolex vertelt de geschiedenis van tijdmeting verteld. Kaarsen, zonnewijzers, zonaanbidders... het eindigt bij Rolex horloge.

De tijd ver vooruit

De film Story of Time heeft alle uitstraling van een Dollywood film. Het is echter een Engelse productie van Signal Film. De creatieve bron van deze documentaire over tijd is qua design en art direction komt van voormalig George Pál medewerker Jan Coolen. Camera en animatie in deze film door Frans Hendrix. Beide heren hebben door de oorlogssituatie omzwervingen gemaakt en zijn uiteindelijk in Engeland bij Signal Film terecht gekomen. Wie de film nu bekijkt, zal hem allicht gedateerd noemen. Wanneer je deze film meerdere keren bekijkt, concludeer je dat de makers hun tijd ver vooruit waren. De wijze waarop abstracte zaken zeer kunstzinnig zijn gevisualiseerd dwingt respect af. Vormgeving en ontwerp is in deze film spectaculair te noemen. Vergelijk deze film eens met de Geesink productie uit dezelfde periode: "Geheime Wapens" (1948).

Prijzen

Story of Time by Rolex won in 1951 in Berlijn de prijs voor beste reclamefilm en ontving tevens een Oscarnominatie voor beste documentaire.

Signal Film moet om economische redenen de deuren sluiten en Jan Coolen komt met Frans Hendrix naar Dollywood. Hun kwaliteiten zijn bewezen. Op basis van De Engelse succesvolle prestaties gaat dit koppel bij Dollywood al snel na hun aanstelling aan de slag met films als Story of Light (1954) en Light and Mankind (1954). Zij kregen de vrije hand om hun visie op de story telling nog eens te demonstreren. De Dollywoodfilms krijgen veel meer bekendheid dan deze onderstaande.
Vergeet bij het kijken niet, dat deze film de eerste was uit een serie van "Story of" films.

Opmerkelijk

De film is in twee versies in roulatie gegaan. Er bestaat een versie waarin een verteller de beelden toelicht en er bestaat een versie waarin uitsluitend de muziekband wordt gebruikt. Het is niet bekend of hiervoor een speciale reden is geweest. Vroeger werden films in een enkel geval van een live-commentaar voorzien; dit lijkt hier niet op zijn plaats. Mogelijk was een artistieke overweging de grondslag om de kijker niet te laten afleiden door gesproken tekst. Dan kon hij de prachtige beelden en muziek op zich laten inwerken. Beide films zijn op deze pagina opgenomen.