CAVALCADE: Philipsfilmpje (1966)
Aanleiding
Ter gelegenheid van het 75 jarig bestaan van het elektronika concern Philips werd een wervelende poppenfilm gemaakt.
In deze periode schreven filmrecensenten in één moeite door over zowel avondvullende films als over voorfilms en in dit geval zelf over een gesponsorde voorfilm.
Opmerkelijk
De filmrecensent schrijft er naar mijn idee met een eerlijke onbevangenheid over. Hij heeft allicht een persmap of persbericht ontvangen bij de première van de film. Daarom weet hij dat de aantallen poppen en decors te noemen, alsmede de productietijd van anderhalf jaar.
De bewuste persinformatie is helaas niet in het bezit van dit museum, want graag hadden we gezien of er meer artiesten worden genoemd. De redacteur schrijft over een negertrompettist, wat in die tijd totaal geen negatieve lading had. Hij doelde op de figuur die de legendarische jazztrompettist en -zanger Louis Armstrong voorstelde.
Verder vergist de recensent zich in de naam van Cor Icke. Hier wordt allicht -ten onrechte- naar de Amerikaanse naam Ike Eisenhouwer gerefereerd. Cor Icke is echter een oud-Nederlandse naam. De uitspraak was "Cor Ieke", mogelijk een afgeleidde van "ikke" -ofwel: "ik".
Meesterwerk en Daverende kitsch
De meeste recensies over Geesink/Dollywood poppenfilms zijn in de regel lovend. Zo ook deze. Een halve eeuw later zou deze film door velen beschouwd worden als een abosluut meesterwerk van de studio. Het is daarom in het licht van het feestelijke bedoelde filmpje een domper dat de finale wordt afgeschilderd als kitsch. Waarschijnlijk is deze kritiek veelvuldig geweest, want de studio heeft er een andere finale van gemaakt. Bij de filmpresentatie "Philips Cavalcade-75 jaar muziek" elders op deze website wordt ingegaan op dit onderwerp hoe deze is ontstaan.
Tekst uit artikel:
CAVALCADE: Philips filmpje
Tien minuten muzikale feestelijkheid
Tien minuten slechts duurt het filmpje dat Joop Geesink ter gelegenheid van het Philips jubileum gemaakt heeft, maar dit zijn tien minuten die niet minder dan anderhalf jaar aan voorbereiding en productie hebben geëist en waarvoor 196 poppen en 36 decors werden vervaardigd.
“Cavalcade” is de titel van dit poppenfilm en daarmee wordt zoveel bedoeld als een feestelijke optocht, in dit geval een muzikale wandeling door zo’n driekart eeuw vermaak en showbusiness in de de breedste zin van het woord. Men kan er een hommage in zien aan stichters en werkers van dit mammoetbedrijf en tegelijk een amusementsproduct dat in deze dagen rond de viering van het 75-jarig bestaan in vijfhonderd kopieën over de hele wereld binnen bedrijfsverband zal worden vertoond.
Director Max Keuris en animator Cor Icke (Ja, die bedrijf is op en top internationaal) hebben met hun staf niet alleen een onderhouden -zelfs een fraai en smaakvol filmpje gemaakt, muzikaal en voor ritmisch sterk. In zeer snelle vaart wordt men van de begintijd van de pathefoon gevoerd langs de diverse uitingen van de amusementsmuziek, volksmuziek en jazz. Telkens tegen een even snel wisselend decor. De vaart is verrassend, het ritme energiek, de montage doeltreffend. Engels, Frans, Zuid-Amerikaans, Hongaars, Weens – men kan geen genre muziek bedenken of het komt aan bod, tot aan de beatmuziek toe.
En telkens een originele kijk op de artiesten die deze muziek uitvoeren, om het even of het Paul Whiteman is voor een orkest dat de “Rhapsody in Blue” inzet of een eenzame neger trompettist, die in vogelperspectief zijn bijdrage aan het geheel verleent – om het even of het een Moulin Rouge-impressie is met De Toulouse Lautrec en Valentin le désossé of de verwoed steppende charlestondansers.
Een heel geslaagd filmpje, verfrissend en aangenaam om te horen en te zien. Het reclame-element valt aanvankelijk best mee. Aan het slot komt er een daverende kitsch opzetten in de vorm van het eeuwige pianoconcert met een smakeloze vertoning van vele Philips-producten op namaak-Griekse zuilen notabene. Een apotheose die op ons een faliekante uitwerking had.
Bron: De Tijd, 16 september 1966
Terug naar overzicht
