Harlekijn en kersttijd

Inhoud

De kerstman (Santa Claus) werkt aan het verzamelen van de cadeaus die staan op ingezonden wensenlijsten. Plots is er vraag naar Kerstpudding. Ook bekend als Plumb pudding. Deze is niet beschikbaar. Een binnengeslopen harlekijn biedt hulp.

Harlekijn

Deze film is charmant gemaakt. Welke medewerkers bij deze productie betrokken waren, is nauwelijks bekend.
De hoofdfiguur, de harlekijn, (in het Engels: Harlequin) is duidelijk een 3D reproductie van het logo dat op de verpakking is afgebeeld. Hier wordt zichtbaar dat een reclameontwerper voor verpakkingen geen rekening hield met het gebruik van dit logo als 3D poppenfilm-karakter.
Om tot een zo goed mogelijke visuele gelijkenis te komen, werd het lichaam van de pop volledig uit hout gesneden. Vervolgens werd van dit model werd een schuimrubberen kopie gemaakt. In deze kopie was een frame met aluminium draden in de armen en benen. Het figuur is vervolgens handmatig beschilderd met het ruitjespatroon.

Op het moment dat de harlekijn de Kerstpuddding overhandigt aan Santa Claus, neemt hij een pose aan die overeenkomt met de pose op de verpakking. Vermoedelijk was dat een eis van de klant.

Tablet avant la lettre

De elven tonen aan Santa de wensenlijst op een scherm. Dit kan gezien worden als een high-tech oplossing, vergelijkbaar met een tablet. In 1952 was de techniek van tablets niet beschikbaar en wist men ook niet dat deze ooit zou komen. De inzet van deze ‘analoge tablet’ was vooral een praktische oplossing om in één oogopslag duidelijk te maken wat de wens is van ieder persoon. Het communiceert zeer direct.

Opmerkelijk

In één shote drukt Santa Claus bij herhaling op een toetsenpaneel, waar in het midden een knop met de tekst ‘christmas pudding’. De knop levert geen reactie en daarom wordt er herhaaldelijk op gedrukt. Een oplettende kijker ziet dat dit shot met een echte hand is gefilmd. Santa draagt een witte handschoen, met drie vingers en een duim. De ringvinger en middelvinger van de acteur zijn samen in 1 handschoenvinger samengevoegd. Waarom voor deze oplossing is gekozen, is slechts te gissen. Waarschijnlijk had de originele pop niet voldoende animatiemogelijkheden voor deze verfijnde motoriek. Ook kan het onpraktisch zijn geweest om het miniatuurpaneel dusdanig vorm te geven, dat het in een close-up nog geloofwaardig toont.
Om dit shot te kunnen realiseren, is het paneel met de knopjes op ware grootte nog eens gemaakt. 
In dezelfde productieperiode werd voor de Nederlandse markt een Sinterklaasfilm gemaakt, Hoort wie klopt daar kinderen! (1952). In deze film wordt waarschijnlijk dezelfde handschoen gebruikt voor een andere close-up.

Arrenslee

Santa Claus en Harlekijn brengen samen de pudding weg. Iedereen kent het beeld van Santa in een arrenslee in de lucht, getrokken door rendieren. Deze vliegende sneeuwscooter was grappig maar zeker een kostenbesparend alternatief voor de rendieren.
De opname kwam vermoedelijk tot stand door middel van een dubbelopnamen:
Opname 1:
De slee met poppen stond op een zwarte draaischijf in een verder volledig zwart decor. De schijf draait met de wijzers van de klok mee.
Opname 2:
Het dak met schoorsteen werd gefilmd, met de wolken in de achtergrond. Het decor was verder leeg.
In de oude filmtechniek werd een zwarte achtergrond ingezet op de wijze waarop nu een groen of blauwe achtergrond wordt toegepast. Het verschil is dat het resultaat pas zichtbaar is nadat alle mechanische bewerkingen zijn uitgevoerd en de beelden in het laboratorium samengevoegd. Deze samenvoeging vroeg een excellente technische kennis van de cameraman. Het was daarom een tijdrovende klus.

Levertijd

In geval van filmen op Technicolor, kon het meerdere weken duren voor het resultaat op film zichtbaar was. Het filmlaboratorium was in Londen en de films gingen per boot heen en terug.
Dollywood beschikte over zeer kundige cameralieden, die het presteerden om deze dubbele opnamen rechtstreeks in de camera te realiseren. Hiermee bespaarde de studio op de zeer hoge dubbeldruk-kosten van het filmlaboratorium.