Meisje dat opgroeit in een moderne, gezonde omgeving vindt haar broertje in een achterstandswijk. Hij ziet er ongezond uit. Daarom maakt het meisje een collectebus om haar broertje op vakantie te kunnen sturen naar een gezondere omgeving. Vervolgens ontstaat het idee om een landelijke collecte te houden. Aan het einde van de film staat zij in een bioscoopzaal op het podium voor het doek en richt zich tot het publiek: 'Doet u er ook iets in? He toe...Fijn! Dank u wel.'
De context
Om de context te begrijpen is deze informatie zinvol.
Het BIO Kinderrevalidatiecentrum Arnhem is in 1952 opgericht als "Bio-Herstellingsoord" of "Bio-vakantie Oord" door de Stichting Bio-Vacantieoord. Deze stichting exploiteerde sinds 1931 in Bergen aan Zee reeds een vakantieoord voor ziekelijke kinderen en kinderen uit arme gezinnen. Het revalidatiecentrum in Arnhem werd opgezet voor de behandeling van poliopatiëntjes. (bron: Wikipedia)
Ooievaar
Het meisje vertelt dat ze samen met haar broertje aan een boom hing samen met andere kindjes totdat ze door een ooievaar opgehaald werden. Helaas viel haar broertje onderweg naar beneden. Het meisje groeit op in een rijk gezin maar ze mist toch haar broertje en ze gaat naar hem op zoek. Uiteindelijk vindt ze hem in een sloppenwijk, ziek in bed. Geschrokken zegt ze: 'aan die boom waren we toch allebei hetzelfde?' Dit is een vrije dichterlijke wijze om over te dragen dat alle kinderen dezelfde rechten zouden moeten hebben op een gezonde ontwikkeling.
Opmerkelijk
De film eindigt met het beeld dat het meisje een collectebus naar de kijker uitsteekt. Bedoeld was een beeld te scheppen waardoor de indruk werd gewekt dat het meisje daadwerkelijk in de bioscoopzaal was, waar jij als bezoeker aanwezig bent.
Vanaf de eerste dag dat deze film draaide werd in de bioscoopzalen een collectebus gecirculeerd voor dit doel. Dat waren in Nederland op tientallen plaatsen. Veelal was het BIO-filmpje de laatste film van een serie advertenties en was het hierna pauze in de zaal. Zo kon de exploitant de collectebus volgen en hadden de bezoekers gelegenheid om hun portemonnee op te zoeken. Het BIO Kinderrevalidatiecentrum heeft zich tientallen jaren bediend van het medium ‘fondsenwerving film’. De eerste dateert al uit de jaren ’30. Daar werd niemand minder dan George Pál gevraagd een tekenfilm voor het vakantieoord in Bergen aan Zee te maken. Pál maakte gebruik van een tekenfilmkarakter, een raaf. Deze was de portier die geld vroeg voor toegang. In de jaren ’70 werd de raaf (met toestemming van Pál) opnieuw vormgegeven door de tekenfilmstudio van Marten Toonder. Dit was een mix van animatie met live action. Ook toen ging de collectebus de zaal door.
Kinderlijk
Deze film werd verteld uit een denkbeeldig kinderstandpunt. In de begin jaren ’50 van de vorige eeuw was dit een originele én een succesvolle wijze van overdracht.
Andere films
George Pal maakte voor het Bio vakantieoord een tekenfilm (ca 1937). Herkenbaar zijn het gebouw, die ook in "Ik Groei" voorkomt. Tevens wordt in deze tekenfilm de raaf geïntroduceerd die naderhand door Toonder Studio's werd gebruikt in "De Kraai vertelt" (circa 1980). Het BIO-vakantieoord is dan al geruime tijd een kinder-revalidatiecentrum geworden. De kraai oogt tevens een stuk sympathieker.
Credits
Titel: | Wij Groeiden | |
---|---|---|
Opdrachtgever: | Stichting Bio-Vacantieoord | |
Productiejaar: | 1952 | |
Lengte: | 2 minuten | |
Animatie: | onbekend, mogelijk Jószef Misik of Jules Balázs | |
Poppen: | Harry Tolsma | |
Formaat: | 35 mm, Technicolor | |
Meer info: |